"หวาก" หรือ "น้ำตาลเมา" การเดินทางของมิตรภาพ ใต้ต้นโหนด

 

ในยามบ่ายวันสุดท้ายของเดือนมีนาคม 2556 ที่บ้านสะพานไม้แก่ อ.จะนะ จ.สงขลา อากาศร้อนอบอ้าวมาก ผมและน้องโต(น้องชายพี่ไพร) ได้ชวนกันไปในสวนยางพารา ซึ่งมีทีมงานกำลังเลื่อยไม้อยู่ นันคือ คุณยาน

เราเดินทางไปถึงก็พบว่า มีทีมงานอยู่ก็คือ พี่ธิ พี่อุ้ม พี่ช่วย นายอึ่ง คุณยาน และ เด็กชายสีคราม กำลังอยู่ที่นั่น ซึ่งพวกเขากำลังเลื่อยแปรรูปเศษไม้อยู่

แต่ที่เขาขาดไม่ได้ในการนี้คือ เขากำลังดื่มน้ำตาลเมา(หวาก)อยู่ พอผมไปถึงก็เหลือแค่ สองสามลิตร ซึ่งเมื่อสหายเดินทางไปถึง ทีมงานก็เรียกดื่มทันที ผมไม่ลังเลใจ ฮ่าๆๆๆ ยอมรับว่าชอบในรสของมัน ส่วนโตปฏิเสธที่จะดื่ม เพราะมากับหลานตัวน้อย ชื่อลีโอ ทีมงานก็ไม่ได้เร่งรัดให้ดื่มแต่อย่างไร ดื่มไปสักพักน้ำตาลก็หมด ก็ต้องออกไปหามาเพิ่มเพื่อให้เพียงพอกับความเมาละครับ

พี่ช่วยขันอาสาไปขึ้นต้นโหนด(ต้นตาล) เพราะว่า เจ้าของน้ำตาล คือ คุณยาน ได้ดื่มน้ำเมาไปตั้งแต่ไก่โห่ ไม่อยู่ในสภาพที่จะขึ้นได้ พี่ช่วยเลยต้องเป็นผู้ช่วยไปจัดการแทน

พี่ช่วยเดินนำหน้าไป สีคราม ลุกวิ่งตามไปทันที ในตอนนั้น ผมไม่ช้าอยู่ใย ผมก็คว้ากล้องที่พกติดตัวมา เดินตามไปอย่างไม่ลังเลใจ

พอไปถึงต้นโหนด พี่ช่วยซึ่งใส่สะโหร่ง ปีนขึ้นต้นโหนดยังกะลิงตัวเปล่า ใช้เวลาไม่กี่อึดใจก็ไปถึงยอดโหนด แล้วก็จัดแจงริน น้ำตาลที่ได้บนยอดเน้ำตาลทรวมกัน ตามที่ผมสังเกต เห็นอุปกรณ์ที่ใช้รองรับหยดน้ำตาล สามสี่ชิ้น

พี่ช่วยใช้เวลาอยู่บนยอดตาล ทำอะไรต่างๆนานประมาณ สิบนาที ก็ จัดการมัดน้ำตาลที่เทรวมอยู่ในแกนลอน ขนาด ห้า ลิตร หย่อนลงมา ผมรีบแก้มัดเชือกที่ผูก แล้วเอามาตั้งไว้บนคันดิน แล้วก็ชื่นชมมัน

สักพักพี่ช่วยก็ปีนลงมาจากต้นโหนด แล้วก็หยิบแกนลอนน้ำตาล เดินนำหน้าไป สีครามก็เดินตามไป แล้วก็ตามด้วยผม พอไปถึง ก็ดำเนินการทำมารยาทของนักดื่มน้ำตาล

โตขอตัวกลับ ผมและทีมงานร่ำน้ำตาลจนหมด พร้อมด้วยได้ปลาดุกจากบ่อคุณยานมาแกล้ม น้ำตาลหมดคนยังไม่หมด พี่อุ้ม ต้องออกเดินทางไปซื้อเบียร์และหยิบกีตาร์ตัวโปรดของผมจากที่บ้านมาด้วย

  

วันนั้น ผมมีความสุขมากที่ได้รับการต้อนรับจากมิตรภาพและไมตรีดีๆ ของ ทีมงาน โหนดเจ้ายาน ขอขอบคุณมา ณ โอกาสนี้ด้วย

Read More